Marijke Slats:
“We zien dat iemand niet op zichzelf staat, maar deel uitmaakt van een groter systeem: een gezin, de familie, een groep collega’s ,een vriendinkring etc.
Samen met een cliënt kunnen we kijken naar zijn huidige systeem, bijvoorbeeld naar het huidige gezin of naar het systeem van herkomst. Dat doen we door middel van het opstellen van poppetjes. Het geeft, zonder veel woorden nodig te hebben, direct veel inzicht en oplossingsrichtingen.”
Waar we o.a. naar kijken is :
De positie/ordening: neemt iedereen de juiste plek in?
Buitensluiting/verbinding: niemand kan (zonder dat dat gevolgen heeft) buitengesloten worden
Evenwicht/balans: de balans tussen geven en nemen moet kloppen.
Het mooie van een opstelling is dat je, zonder oordeel, alleen waarneemt.
Ook tijdens intervisie kan het heel verhelderend zijn om een situatie of dilemma op te stellen.
De plek van de begeleider in het systeem waarin hij werkzaam is wordt zichtbaar.
Voorbeeld: de begeleider gaat onbewust staan op de plek van de ouder staan, in plaats van de ouder te begeleiden om zijn eigen plek in de ordening in te nemen.
Of begeleider gaat zien dat wat hij wil geven niet ontvangen kan worden in de situatie van dat moment.
Het kan ook zijn dat een begeleider een gezinslid over het hoofd ziet, terwijl die een oplossing kan bieden om de balans te herstellen.